حالم بد جوری گرفته...
از خودم...
از خدا....
از اطرافیانم...
دلم بدجور گرفته...
از اتفاقایی نباید می افتاد ولی افتاد...
حرفایی که نباید زده میشد ولی شد...
اشکایی که نباید میچکید ولی چکید...
فریادی که نباید کشیده میشد ولی شد...
کاری که باید درست پیش میرفت و نرفت...
بغضی که ناید میشکست و شکست...
آره...
شکست خوردم....
مثل همیشه...
خورد شدم مثل همیشه...
له شدم مثل همیشه...
حالا چی موند برام؟
یک دل همیشه شکسته...
یه حال همیشه گرفته...
دوتا دست خالی...
که نمیتونی هیچ جوری پرشون کنی...
یه آدم نا امید...
و یه متن بی دلیل...
متنی که میدونم نخونده لایک میشه و نوشتمش...
اشتباه...
اشتباهی که دوباره انجامش دادم...
اشک...
که مثل همیشه از چشمام جاری شد و رو گونه هام لغزید...
و هیچ کس اونو ندید...
هیچکس پاکش نکرد...
یه متن بدون پایان...

ولی... ولی...

الان یکی هست...

که داره اینو میخونه...

اونو خیلی دوستش دارم...

بهم امید میده...

با اینکه پیشم نیست ولی گریه که میکنم...

احساس میکنم شاید شاید...

بادستای نا مرعیش اشکامو پاک میکنه...

خودش میدونه کیه...

خدایا بهش بفهمون...

اون دختره رو دوستش دارم یه عالمه...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: